15 Aralık 2016 Perşembe

Image may contain: 1 person, outdoor, nature, water and closeup



























"Cennet bir yer değil bir bilinç durumudur". Öyle olmasaydı dün akşam, fiziksel cennette olmama rağmen, kişisel cennetimden kovulamazdım. Cehennemimden sadece bir fikir ötede olmak bazen çok ürkütücü geliyor. Sadece içime atacağım bir negatif fikir kurdu bile o bir adımı geçip, cehennemimin kapılarını aralıyor ne garip! Neyseki artık bilinçliyim. O fikir tohumunu atanın da dışarlarda bir yerlerde bir kişi ya da olay olmadığını çok iyi biliyorum. Eskiden cehennemimin kapısına sürüklendiğimde "o kişi"nin beni ittiğinden öylesine emin olurdum ki bir yandan içimdeki acılarla mücadele ederken bir yandan da bunun sorumlusuna kin kusardım. Bu durumda beni yöneten kendim değil diğerleri olurdu. O kadar ince bir ip üzerinde yürürdüm ki ufacık bir olay buhranıma neden olurdu. Bu ne demek biliyor musunuz? Bu, tüm gücünü diğerlerine vermek demek. Onların yaptıklarına, yapmadıklarına, söyleyip, söylemediklerine bağımlı olmak demek. Şimdiyse durum farklı. Cehennemin kapısına kimin bu zavallı benliğimi bıraktığını biliyorum. Günün birinde arkama baktığımda zebanilerin yanına sırtımı iteleyenin kendi ellerim olduğunu gördüğümde çok şaşırmıştım. Duygularımın düşüncelerime bağlı olduğunu fark etmek özgürlüğümün başlangıcı olmuştu. Bu durumda benden başka hiç kimse o buhrana sürükleyen düşünceyi zihnime ekemezdi, sadece ben! Ben ektiysem ben sökebilirdim. Allahım ne buyük hürriyetti.
Bu sabah da dün ektiğim negatif düşünceyi sökmek üzere sabah 6'da yollara düştüm. Yürüdüm, yürüdüm. Sordum kendime "inandığım bu düşünce doğru mu?" "Kesin emin miyim?" Cevabım koca bir hayırdı. O zaman emin olmadığım bir şeye inanıp kendi canımı mı yakıyorum? Aynen öyle! İşte farkındalık budur ve bu nedenle özgürlüktür. Farkında olmak değiştirme gücünü de beraberinde getirir. "İnançlar sadece bir düşüncedir ve düşünceler değiştirilebilir" der Louise Hay. Ben de doğruluğundan bile emin olmadığım bu inancımı değiştirmeye niyet ettim. Denizin kucağında bir kuytuda uyuya kalmışım. Uyandığımda yeniden cennetteydim. Eve dönüş yolunda saçımda bir çiçek aklımda Mevlananın bir sözü vardı:
"Kardeşim sen düşünceden ibaretsin
Geriye kalan et ve kemiksin
Gül düşünürsün , gülistan olursun
Diken düşünür dikenlik olursun"#dusunceler

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder